تمرینی برای نوشتن

یه پیجی هست که چند وقته پست هاش رو میبینم

یه آقای دکتری که با یکی از بچه هایی که قبلا بهش مراجعه کرده،ویدیو میگیره

جدای از اینکه میمیرم برای بامزگی پسربچه،طرز رفتار آقای دکتر خیلی خیلی من رو به فکر میبره

امروز که یوتوب شون رو دیدم،مثلا تو یه ویدیو،با بچه میره سوپری و میوه فروشی

تو سوپری اجازه نمیده هرچیزی رو برداره،و با هم تعامل دارن

یعنی یه کاری که هرکسی شاید سرسری انجامش بده،خیلی با حوصله پیش میره

یا تو میوه فروشی ،موقع سوا کردن گوجه ها،بهش میگه خوب ها رو جدا کن،و بچه میگرده یه گوجه برمیداره و میپرسه این خوبه؟

واقعاً جالبه،یه سری مهارت ها رو میشه در حین کارهای ساده ی روزانه و غیر مستقیم،بدون امر و نهی ،آموزش داد

مهارت هایی که شاید به چشم نیان،و من شخصاً تو اطرافیان ندیدم کسی به بچه اش یادش بده،اما خب وقتی وارد زندگی مشترک شدم،دیدم چقدر مهمه

اینکه میم هرررررکاری که بهش میدی رو یا میگه بلد نیستم،یا به افتضاح ترین شکل ممکن انجام میده،خیلی آزار دهنده است

درباره ی چیزای عجیب حرف نمی‌زنم ،همین میوه سوا کردن،تو صف نانوایی وایسادن،ظرف شستن ،لباس پهن کردن و بعدش هم تا کردن،جارو کشیدن و چیدن ظرف های کثیف تو ماشین،جا کفشی رو مرتب کردن و رسیدگی به ماشین...

و بعدش هم به بچگی خودم فکر کردم

هر بار که خواستم چیزی رو امتحان کنم،مامانم با روی باز پذیرفت

و اگر خراب کاری هم میکردم،بهترین ری اکشن رو داشت

خلاصه که امیدوارم انقدر غرق مسئولیت هام نشم که یادم بره بدیهی ترین چیزها رو به بچه آموزش و انتقال بدم

https://youtu.be/pDXoT32y1L0?si=lRvtB9NePVNIqqMZ